KLASA 5

9. Projekt i wykonanie kokardy narodowej.

Drukuj

Dział: PAPIER

Temat: Projekt i wykonanie kokardy narodowej.

Cele edukacyjne:

uczeń zna:

zasada budowania konstrukcji przestrzennej technik plastra miodu
umiejętność czytania rysunków technicznych
kreślenie wzornika na podstawie rysunku technicznego
kształcenie zdolności technicznych i umiejętności manualnych
realizacja zadania na podstawie planu pracy z zachowaniem wyznaczonych norm czasowych
zasady bezpieczeństwa podczas posługiwania się narzędziami

MATERIAŁ DYDAKTYCZNY:

Podręcznik Technika klasa 5

AUDYCJE EDUKACYJNE:

filmy, pokazy, instrukcje, inormacje

PLAN ZAJĘĆ

1.Kokarda narodowa- wygląd, historia, zastosowanie, obecnie

WYGLĄD

Kokarda jest kolistą rozetką (wcześniej również stosowano kokardy w owalnym kształcie) złożoną z dwóch kolorowych wstążek. Według zaleceń średnica kokardy narodowej powinna wynosić od 4 do 6 cm i powinna składać się z dwóch okręgów białego centralnego oraz okalającego go czerwonego. Zgodnie z heraldycznym znaczeniem barw kokarda odwzorowuje godło Królestwa Polskiego: białego orła na czerwonym polu.

„Kokardki państwowe (narodowe) polskie okrągłe mają mieć:

1) środek (serce) biały objęty kołem czerwonym poza którem na zewnątrz jest jeszcze biały otok albo

2) kokardka narodowa polska ma mieć tylko środek (serce) biały otoczony na zewnątrz barwą czerwoną (cynober).

Kolor bowiem biały jako zastępujący godło Orła białego musi być zawsze na pierwszmm miejscu drugie miejsce przypada barwie tarczy t. j. barwie czerwonej”. – hasło Kokarda Narodowa – Encyklopedia „Gutenberga” – 1931 r.

Pomimo takich ustaleń heraldycznych, powszechnym stało się noszenie kokard o odwróconej kolejności barw (czerwone serce z białym otokiem) – ukazał to m.in. Artur Grottger na obrazie Pożegnanie powstańca.

Kokarda narodowa
Kokarda noszona m.in. w okresie powstania styczniowego
Kokarda noszona m.in. w okresie powstania wielkopolskiego (poprawna heraldycznie)^[1]
Kokarda heraldyczna (forma najbardziej rozbudowana)
Kokarda heraldyczna z orzełkiem wzór 1919
Kokarda heraldyczna z orzełkiem III RP

HISTORIA

Barwy biała i czerwona zostały uznane za narodowe po raz pierwszy 3 maja 1792. Podczas obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Ustawy Rządowej damy wystąpiły w białych sukniach przepasanych czerwoną wstęgą, a panowie nałożyli na siebie szarfy biało-czerwone. Nawiązano tą manifestacją do heraldyki Królestwa Polskiego – białego orła na czerwonej tarczy herbowej

Początkowo w wieku XVIII i XIX (do roku 1830) Wojsko Polskie nosiło na czapkach kokardy w kolorze białym i symbolizowały one orła białego. Noszono również masowo kokardy w barwach czerwonych i niebieskich przez kilka miesięcy w roku 1812 po proklamowaniu przez sejm przywrócenia Królestwa Polskiego.

Po raz pierwszy polskie barwy zostały skodyfikowane uchwałą Sejmu Królestwa Polskiego z 7 lutego 1831^[5], gdzie wspomniano również o narodowych kokardach nawiązujących do barw Królestwa Polskiego oraz Litwy:

Izba Senatorska i Izba Poselska po wysłuchaniu Wniosków Komisji Sejmowych, zważywszy potrzebę nadania jednostajnej oznaki, pod którą winni się łączyć Polacy, postanowiły i stanowią:

Artykuł 1.

Kokardę Narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, to jest kolor biały z czerwonym.

Artykuł 2.

Wszyscy Polacy, a mianowicie Wojsko Polskie te kolory nosić mają w miejscu gdzie takowe oznaki dotąd noszonymi były.

Przyjęto na posiedzeniu Izby Poselskiej dnia 7 lutego 1831 roku.

ZASTOSOWANIE biało-czerwonych kokard

Kokardy narodowe przypinane były na manifestacjach patriotycznych oraz w czasie powstań narodowych:

w 1846 roku biało-czerwone kokardy przypinali powstańcy w Krakowie
w 1848 roku Komitet Narodowy Polski w Poznaniu w Wielkim Księstwie Poznańskim ustanowił biało-czerwone kokardy jako barwy powstańcze
w 1863 roku zakładali je powstańcy styczniowi często zamiast białej wstążki umieszczając na czerwonym tle centralnie metalowego orzełka^[6]
w latach 1914-1918 przypinali je do rogatywek ułani Legionów Polskich
w 1918 roku w czasie Powstania wielkopolskiego

KOKARDA OBECNIE

Kokarda narodowa bywa błędnie nazywana "kotylionem".

9 kwietnia 2014 r. Minister Obrony Narodowej zarządził do użycia w jednostkach Sił Zbrojnych RP kokardy heraldyczne (białe serce, czerwony otok), wpinane z lewej strony w klapę munduru lub ubioru cywilnego podczas uroczystości państwowych.

2. Jak zrobić ładną kokardę narodową z papieru

Biało-czerwona kokarda narodowa, mylnie zwana także kotylionem, to narodowy symbol Polaków noszony przede wszystkim podczas świąt narodowych, takich jak 11 Listopada czy Święto Konstytucji 3 Maja.

Pokażemy jak zrobić ładną kokardę narodową z papieru, udostępniając odpowiedni szablon do wydruku i wyjaśniając krok po kroku kolejne czynności.

2.Przybory i narzędzia do wykonania pracy.

Podkładka do prac technicznych może być podkładka z tektury

Pistolet do kleju+ klej

Nóż do cięcia nożyce

Przybory do rysowania.

Inne materiały i przybory. (w zależności od wykonywanego projektu)

Materiały do wykonania biało-czerwonej kokardy narodowej:

arkusz papieru A4 koloru białego
arkusz papieru A4 koloru czerwonego
nożyczki, klej w sztyfcie
agrafka lub szpilka

Najpierw jednak należy pobrać odpowiednie szablony kotyliona do druku. Pobieramy odpowiednie pliki pdf na dysk i drukujemy.

• Szablon do wydruku na papierze czerwonym
• Szablon do wydruku na papierze białym

Jeżeli nie mamy akurat czerwonego papieru, to możemy wydrukować szablon na białym papierze i pokolorować z dwóch stron wycięte elementy, jednak kokarda wykonana w ten sposób będzie zapewne mniej estetyczna.

Drukujemy szablony i wycinamy poszczególne elementy:

Końcówki obydwu gwiazd smarujemy klejem i przyklejamy do wewnątrz:

Jest to, poza samym wycinaniem, najbardziej pracochłonna i precyzyjna część całej operacji.

Główna część prac za nami. Teraz wystarczy posmarować klejem wewnętrzną część czerwonej części kokardy i przykleić do niej białą gwiazdę. Na białą część naklejamy jeszcze białe kółko dla poprawy estetyki kotyliona.

Biało-czerwona kokarda narodowa właściwie jest już gotowa i w tej formie możemy ją przypiąć do ubrania przy pomocy szpilki lub agrafki.