KLASA 5

15 # Konserwacja wyrobów włókienniczych.

Drukuj

Dział:Wyroby włókiennicze

Temat: Konserwacja wyrobów włókienniczych

CEL OGÓLNY:
Poznanie znaczenia znaków informacyjnych dotyczących sposobu konserwacji odzieży – wyrobów włókienniczych.

CELE SZCZEGÓŁOWE:
uczeń będzie wiedział:
- jak czytać informacje zawarte na metkach wyrobów odzieżowych,
- jaka jest trwałości odzieży w zależności od sposobu konserwacji.

uczeń będzie umiał:
- wyjaśnić symbole graficzne oraz znaczenia handlowe znajdujące się na metkach wyrobów odzieżowych.

uczeń będzie znał:
- podstawowe oznaczenia i symbole umieszczone na metkach odzieży.

uczeń będzie potrafił:
- określić zależność między surowcem a sposobem konserwacji odzieży,
- dobrać temperaturę żelazka do oznaczeń podanych na metkach.

MATERIAŁ DYDAKTYCZNY:

Podręcznik Technika klasa 5 & 2.7 str.70 <<< przeczytać i zapamiętać

PLAN ZAJĘĆ

KONSERWACJA WYROBÓW WŁÓKIENNICZCH.

KONSERWACJA WYROBÓW WŁÓKIENNICZCH.

Konserwacja użytkowanej odzieży polega na utrzymywaniu jej w stanie nadającym się do jak najdłuższego użycia, przy jednoczesnym zachowaniu estetycznego wyglądu. Kosztowna konserwacja, przy dużym nakładzie pracy, obniża wartość odzieży.

Konserwacja polega na wietrzeniu, praniu, ewentualnym chlorowaniu, czyszczeniu chemicznym, suszeniu (w pozycji pionowej, poziomej lub w suszarce) oraz prasowaniu. Podczas prania i czyszczenia ważne są cztery elementy: temperatura, czas, środek piorący i czynnik mechaniczny. Między tymi elementami musi panować równowaga. Sposób konserwacji odzieży zależy od rodzaju włókna i jego właściwości, jak: wytrzymałość, odporność na działanie środków chemicznych i zachowanie się w wysokiej temperaturze. Budowa przędzy i materiału odzieżowego oraz uszlachetnienie (apretura) wpływają na sposób konserwacji. Odzież ocieplana i z wkładami powinna być czyszczona chemicznie, chodzi tu np. o kostiumy, garnitury, kurtki i płaszcze. Wykonując testy dotyczące konserwacji, ustala się właściwe sposoby konserwacji odzieży danego rodzaju. Testy te przeprowadzane są laboratoryjnie na danych włóknach stąd też oznaczenia na metkach naszych ubrań. Jednakże, aby dowiedzieć się więcej o danym wyrobie należy samemu przeprowadzić testy mające na celu choćby sprawdzenie czy dana tkanina farbuje czy też nie. W tym wypadku należy sprawdzić to poprzez wypranie danej tkaniny w rękach.

ZASADY ZNAKOWANIA WYROBÓW WŁÓKIENNICZYCH.

ZASADY ZNAKOWANIA WYROBÓW WŁÓKIENNICZYCH.

Zgodnie z postanowienia ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów oraz art. 20 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, producent lub dystrybutor ma obowiązek oznakowania produktu nazwą produktu oraz nazwą przedsiębiorcy i adresem firmy. Na wyrobach tekstylnych muszą być podane informacje dotyczące sposobu ich konserwacji (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i znakowania produktów włókienniczych (Dz. U. nr 81, poz. 7743 z 2004 r., z późniejszymi zmianami)Produkty włókiennicze wprowadzane do obrotu muszą być odpowiednio oznakowane.

Oznakowanie powinno zawierać:

skład surowcowy produktu, w którym podaje się nazwy włókien tekstylnych i ich udział procentowy. Nazwy włókien i ich cechy zostały określone wzałączniku nr 1 do rozporządzenia;
sposób konserwacji produktu, podawany najczęściej w formie graficznej. Stosowane symbole ostrzegawcze są określone w normie PN-EN ISO 3758:2006 Tekstylia – System oznaczania sposobu konserwacji z zastosowaniem symboli
znaki handlowe (towarowe) - Wyroby tekstylne mogą być także oznakowane znakiem handlowym (towarowym). Jest to dla konsumenta istotna informacja związana z przede wszystkim z jakością wyrobu.